gură 罗马尼亚语 词源 源自拉丁语 gula (“食道,喉”) ← 原始印欧语 *gʷel- (“喉”)。 名词 gură f(复数 guri) 口,嘴 一口变格 gură的变格 单数 复数 不定 定 不定 定 主格/宾格 (o) gură gura (niște) guri gurile 属格/与格 (unei) guri gurii (unor) guri gurilor 呼格 gură, guro gurilor 派生词 guriță guraliv gurar gureș